陆涛莫熙
陆涛莫熙最新章节：
“美……美美……美～”杨毅云吓的发颤
雷仲和他的叔叔，雷绝，此时已经隐匿在虚空之中
一刻，暗金色的兽爪，撕破虚空，直接朝着青铜仙鹤抓下来！
“什么？”这回，别说是贺佳琪，其他所有人都莫名惊诧了
众人本以为叨扰到真仙长老闭关会引起其不悦，结果听闻此言后，一个个激动万分，纷纷开口称谢
他痛苦的双手抱住了那地方，抽抽腰大声喊叫外面的服务生
而且，他们一路上在周围问了不少人，都说从来没有见过那个身穿白衣，背着黑色剑匣的神秘男子
就随便问了问秃瓢这个部落的风土人情，扯开话题
有一股空灵寂静的声音回荡开来，让人心里，有一些微微的发酸
千姿百态，有点高月几十丈，有的仅仅一两米高度，有些像是树木植被，有些像人像兽…;…;
陆涛莫熙解读：
“ měi …… měi měi …… měi ～” yáng yì yún xià de fā chàn
léi zhòng hé tā de shū shū ， léi jué ， cǐ shí yǐ jīng yǐn nì zài xū kōng zhī zhōng
yī kè ， àn jīn sè de shòu zhǎo ， sī pò xū kōng ， zhí jiē cháo zhe qīng tóng xiān hè zhuā xià lái ！
“ shén me ？” zhè huí ， bié shuō shì hè jiā qí ， qí tā suǒ yǒu rén dōu mò míng jīng chà le
zhòng rén běn yǐ wéi tāo rǎo dào zhēn xiān zhǎng lǎo bì guān huì yǐn qǐ qí bú yuè ， jié guǒ tīng wén cǐ yán hòu ， yí gè gè jī dòng wàn fēn ， fēn fēn kāi kǒu chēng xiè
tā tòng kǔ de shuāng shǒu bào zhù le nà dì fāng ， chōu chōu yāo dà shēng hǎn jiào wài miàn de fú wù shēng
ér qiě ， tā men yī lù shàng zài zhōu wéi wèn le bù shǎo rén ， dōu shuō cóng lái méi yǒu jiàn guò nà gè shēn chuān bái yī ， bèi zhe hēi sè jiàn xiá de shén mì nán zi
jiù suí biàn wèn le wèn tū piáo zhè gè bù luò de fēng tú rén qíng ， chě kāi huà tí
yǒu yī gǔ kōng líng jì jìng de shēng yīn huí dàng kāi lái ， ràng rén xīn lǐ ， yǒu yī xiē wēi wēi de fā suān
qiān zī bǎi tài ， yǒu diǎn gāo yuè jǐ shí zhàng ， yǒu de jǐn jǐn yī liǎng mǐ gāo dù ， yǒu xiē xiàng shì shù mù zhí bèi ， yǒu xiē xiàng rén xiàng shòu …;…;
